Höchste Tied für Plattdüütsch
Wat mut, dat mut!
Moin moin, ik bün nativ Plattschnacker un ene echte Dörpdeern, de find, dat dat allerhöchste Tied ward mol wedder mehr Platt to schnacken.
As Exil-Schleswig-Holsteiner bün ik de Leevte wegen hier in den hochdeutschen Süden land. Nu mach ik aver to gern platt schnacken, singen, lesen un hörn.
Darum söch ik Lüüd, de dat ok so geiht.
Geiht Nie, Gifft Nie!
Plattdüütsch kümmt direkt vun’t Hart und geiht ok direkt dorhin. So oft secht de Lüüd: “Verstohn kann ik dat, aber schnacken…” Man blots kene Allüren. Platt kann jedeen! Plattdüütsch ward sogor wedder unterricht. Veele Schooln und Kinnergorns entdeckt düssen wunnerborn Schatz wedder för sik.
VErsöch dat Mol!
Lot uns mol tosom wedder mehr Platt schnacken!
Veele Lüüd freut sik, wenn se dat hört. Noch mehr freun kannst Du di, wenn Du datt ok schnacken deihst. Gern kom ik (mit oder ohne Höhner, Göös, Schoop, Peer, Kaninken, …) to jo in de School, in Kinnergorn, in’t Seniornheim, to’n Geburtsdag un schnack Platt oder les wat för.